Al in de 19e eeuw had de inwoner van Schmallenberg, beeldhouwer Kaspar Hamm (1800 - 1867), de "droom om te vliegen".

Met kippen- en ganzenveren op zijn armen geplakt en mandkuipen eraan vast, sprong hij uit het dakraam van zijn huis op de mesthoop eronder. De poging eindigde met een gebroken rib. In de volksmond leverde deze vluchtpoging hem de naam "Floigenkaspar" op. De Fluggemeinschaft Rennefeld in Schmallenberg richtte een monument voor hem op de oude begraafplaats aan de Werth met de inscriptie:

Häv Bieller hoggt un Voih kureiert
un äuk et Floigen mol probiert .
doch`t Floigen ist mey nit gerohn,
Hiär lot mik siellig oberstohn.
(Ik heb beelden gehouwen en vee genezen
en ook een keer geprobeerd te vliegen, maar het is me niet gelukt
, Heer laat me gezegend opstaan).

In 1933 werd de eerste luchtsportvereniging in Schmallenberg opgericht door mannen en vrouwen die enthousiast waren over vliegen. Schmallenberg werd opgericht. De luchtsportvereniging heette DLV (Deutscher Luftsportverband) Ortsgruppe Schmallenberg. De 1e voorzitter van 1933 tot 1945 was Anton Mönig van Schmallenberg.

Leden van de club bouwden nauwgezet een trainingszweefvliegtuig in de timmerwerkplaatsen van Hardebusch en Witte. Dit vliegtuig werd in 1935 door burgemeester Krass gedoopt tot "Floigenkaspar" met een grote opkomst van Schmallenbergse burgers.

De training van de Schmallenbergse zweefvliegers vond plaats op het vliegveld in Schüren bij Meschede vond plaats. Nadat August Stockhausen de opleiding tot vlieginstructeur had afgerond, kon de opleiding in Schmallenberg training op de Aberg Werden. Vlakbij het vliegterrein, op het landgoed van Baron von Fürstenberg, werd een hangar gebouwd door de clubleden. Het werd gefinancierd door de clubleden zelf, donaties en met de hulp van het stadsbestuur. Schmallenberg.

Toen in 1939 de oorlog uitbrak, kwam er voorlopig een einde aan deze prachtige sport en niemand wist hoe lang deze onderbreking zou duren. De meeste leden werden opgeroepen - en voor een lange tijd was het stil op het zweefvliegterrein in Aberg.

15 zweefvliegers werden gedood of stierven in de Tweede Wereldoorlog.
Na het einde van de oorlog in 1945 werden alle piloten en zweefvliegers even hard getroffen door het vliegverbod dat werd opgelegd door de zegevierende mogendheden.

Het verbod werd pas na 6 jaar opgeheven. Op 19 mei 1951 werd op initiatief van August Stockhausen en Ewald Schüssler een oprichtingsvergadering gehouden in de herberg "Zur Krone" (Penne). Op deze bijeenkomst werd de luchtsportclub opgericht. Het werd de Aero-Club Schmallenberg. Het bestuur werd op de oprichtingsvergadering door 35 leden gekozen:

Karl Theo Kevekordes 1e Voorzitter
Wilhelm Göddeke Directeur
Albert Hoffmam Penningmeester
Ewald Schüssler Locatiemanager

Op een van de volgende vergaderingen werd besloten om een nieuw schoolzweefvliegtuig (SG 38) aan te schaffen. Het werd gefinancierd met een lening van het toenmalige kantoor Sparkasse Schmallenberg.

De vorige vliegplaats bij Aberg werd opnieuw goedgekeurd door de relevante autoriteiten Werden. In de herfst van 1952 werd er een vliegreclameweek gehouden in het Grafschafttal.

Met een tweezits zweefvliegtuig (Mü 13 E) werden voor het eerst sinds de oorlog gast- en lesvluchten georganiseerd. De piloot was Walter Molz, die later de vlieginstructeur van de club werd. ln december 1952 werden de eerste rubberkabellanceringen georganiseerd onder leiding van vlieginstructeur Karl Bölting van Büenfeld werden de eerste rubberkabellanceringen gemaakt.

In 1953 besloot de Aero Club tot de aanschaf van een Schmallenberg besloten om een nieuwe generatie Ka 2 "Rhönschwalbe" tweezits zweefvliegtuig aan te schaffen. De aankoopprijs van DM 8.500 kon niet worden opgebracht door de Schmallenbergse zweefvliegers alleen Werden. Er werd besloten om een vlieggemeenschap te vormen met de naburige clubs van Fredeburg en Meschede een vlieggemeenschap te vormen. Er werd een locatie gevonden voor het trainingsprogramma voor tweezitters op Rennefeld tussen Werpe en Wormbach geschikt en toegestaan was. De lier die nodig is om een zweefvliegtuig te lanceren werd gebouwd door leden van de club onder leiding van August Stockhausen. Het middelpunt van de lier - een Maybach-motor van 100 pk - werd geïnstalleerd in een afgedankte brandweerauto die door de stad werd geschonken. Schmallenberg geschonken door de stad. Een oude Engelse motor met zijspan werd gebruikt om de sleepkabel uit te trekken.

Nadat het vliegveld Rennefeld op 15 december 1953 was goedgekeurd door de toezichthoudende instantie voor de luchtvaart in Münster, vonden de eerste opstijgingen vanaf het nieuwe terrein plaats op 31 januari 1954. De vlieginstructeurs Karl Bölting, Walter Molz en Hans Günter Heinzel waren verantwoordelijk voor de opleiding van de zweefvliegers.

Aantal leerling-piloten: Schmallenberg 16, Fredeburg 5 en Meschede 35, in totaal 56 studenten. Landingen op het terrein waren moeilijk. In het oosten was de landing boven een dennenbos, het landingsgebied was ongeveer 180 meter. In het westen moesten landingen direct achter een bovengrondse hoogspanningsleiding worden uitgevoerd op een terrein dat ook erg kort was Werden.

Al in 1954 ontwikkelde zich een levendig luchtverkeer.

De doop van de Rhönschwalbe vond plaats op verzoek van de luchtvaartkameraden van Meschede in 1954. Meschede op het sportveld "lm schwarzen Bruch" in naam van de Meschede luchtvaartpionier "Arnold Flues". De Ka 2 en SG 38 vliegtuigen werden op Schützenhalle in Wormbach daar geparkeerd. De vliegtuigen konden naar het vliegveld worden vervoerd op een aanhangwagen getrokken door een tractor Werden. De prijs van een schoolstart was 1 DM, die van een passagiersstart 10 DM.

DM 10 voor een passagiersstart.

In augustus 1955 vond het eerste Duitse kampioenschap zweefvliegen na de Tweede Wereldoorlog plaats in Oerlinghausen. De Fluggemeinschaft Rennefeld nam deel aan dit kampioenschap met de Rhönschwalbe. - Piloot Hans Günther Heinzel, co-piloten August Stockhausen en Ewald Schüssler -. De vliegclub behaalde de 4e plaats in de tweezitterklasse.

Na een grondige training vonden de eerste solovluchten met het SG 38-zweefvliegtuig plaats in oktober 1955. August Stockhausen bouwde een stoelbekleding (boot) rond de anders open pilotenstoel voor hoge starts op de lier. De Schmallenberg zweefvliegers Arnold Mönig, Albert Hoffmann, Jost Vollmert, Karl Dahm, Walter Mohren, Ulli Ermecke, Günter Hinkel en Benno Rameil slaagden voor hun A en B examens, Meschede en Benno Rameil, Finnentrop. Na een opleiding slaagde Ewald Schüssler in 1956 voor zijn examen vlieginstructeur.

Begin 1957 werd de LSV Meschede van de Fluggemeinschaft Rennefeld om te kunnen vliegen op het opnieuw erkende vliegveld Schüren. De Fluggemeinschaft Rennefeld bestond nu uit de clubs Fredeburg en Schmallenberg.

Een andere belangrijke taak voor de vlieggemeenschap was de bouw van een nieuwe hangar. De kosten voor een hangar van 10 x 25 meter werden geschat op 20.000 DM. De stad Schmallenberg keurde een subsidie goed, de deelstaat Noordrijn-Westfalen

Westfalen stelde ook een groot bedrag ter beschikking, terwijl de rest door de organisatie zelf werd opgebracht. Op 29 september 1957 werd de hangar kerkelijk ingewijd door deken Rüsing van Wormbach plaatsgevonden. In hetzelfde jaar werd door het bedrijf zelf een nieuwe lier geïnstalleerd in een Amerikaanse Cadillac road cruiser.

Een VW Kübelwagen uit de Tweede Wereldoorlog werd aangeschaft als kabelhijsvoertuig Werden.
Na 6 jaar hard werken bedroegen de activa van de vlieggemeenschap in totaal ongeveer 68.000 DM.
In 1958 werd het Fluggemeinschaft Rennefeld 25 jaar vliegen in Schmallenberg. Bij deze gelegenheid werd de gedenksteen ter ere van de Floigenkaspar ingehuldigd op de oude begraafplaats.

In 1959 ontving August Stockhausen het Otto Lilienthal diploma, Georg Beckmann slaagde voor het examen als zweefvlieginstructeur, en de Fluggemeinschaft Rennefeld kocht een nieuw Ka 7 tweezits zweefvliegtuig.

In 1960 kocht de vlieggemeenschap een eenpersoons "Libelle" zweefvliegtuig van het bedrijf Lommatsch in de voormalige DDR. De verkoper werd verdacht van spionage en werd gearresteerd op Rennefeld door het Federale Bureau voor de Bescherming van de Grondwet.

In 1961 werd de Aero-Club Kahler-Asten opgeheven in Winterberg en sloot zich met zijn vliegvloot (Gö 4, Ka 2b, lier en kabelbergingsvoertuig) aan bij de Remefeldse vliegclub.

Toen het vliegveld Rennefeld werd goedgekeurd voor gemotoriseerd vliegen, kwamen er meer perspectieven voor de club:

Een Auster MK 5 gemotoriseerd vliegtuig, een driezits eendekker met hoge vleugels, werd aangeschaft als passagiers- en sleepvliegtuig. Wemer Klens, Ewald Schüssler, Georg Beckmann, Dieter Siebert en Paul Stracke behaalden hun brevetten voor gemotoriseerd vliegen. Er moest een verkeerstoren worden gebouwd voor een beter overzicht Werden. In oktober 1963 slaagde Paul Stracke voor zijn examen als zweefvlieginstructeur. De vlieggemeenschap beschikte nu over 3 zweefvlieginstructeurs. In 1964 werd het Auster MK 5 gemotoriseerde vliegtuig vervangen door een nieuwe Beagle Terrier. De vliegclub bouwde ook een nieuwe dubbele trommellier. In 1965 werd de hangar uitgebreid en werd er een nieuw Ka 8 zweefvliegtuig aangeschaft. In 1968 slaagde Konrad Reimann voor zijn examen als vlieginstructeur en verkreeg hij de bevoegdheid voor gemotoriseerd vliegen. Op het vliegveld Schmallenberg Rennefeld In 1970 werd op het vliegveld een "Internationaal astronomisch jeugdkamp" gehouden. De deelnemers kwamen uit de VS, Zwitserland, Italië, Nederland, Engeland, België, Spanje, Tunesië en Duitsland. Het jeugdkamp werd georganiseerd door WElI`6l'l Werner Liesmann van Hundesossen en leden van de vlieggemeenschap.
In 1971 Fluggemeinschaft Rennefeld een tweezits SF 25b gemotoriseerd zweefvliegtuig aangeschaft. Verschillende clubleden hadden het jaar daarvoor al hun motorzweefbrevet gehaald. Ewald Schüßler en Paul Stracke slaagden voor hun examen als instructeur voor gemotoriseerde zweefvliegtuigen.

Om schoolkinderen en jongeren te interesseren voor vliegen werd er een schoolvliegclub opgericht met het gymnasium Schmallenberg en werd een nieuw ASK 13 tweezits leszweefvliegtuig gekocht.

In 1972 kocht de club een nieuw vierpersoons Jodel DR 300 sleepvliegtuig en werd de Baegle Terrier ingeruild.
In 1973 werd de Fluggemeinschaft Rennefeld trad de club toe tot de naamloze vennootschap Hochsauerland in 1973. De Flugplatz-GmbH Hochsauerland werd opgericht in 1965 met als doel een Schmallenberg efficiënt vliegveld in de regio te creëren. De steden Fredeburg en Fredeburg traden als aandeelhouders toe tot de Flugplatz-GmbH. SchmallenbergFredeburg en Winterberg en bekende lokale bedrijven.
Nadat de districtsvoorzitter van Münster op 26 juni 1972 een decreet uitvaardigde dat de uitbreiding van de zweefvliegplaats Rennefeld tot een speciaal vliegveld toestond, besloot Flugplatz-GmbH in januari 1973 om de uitbreiding uit te voeren. Dit project was enkel mogelijk dankzij de vooruitziende blik en de steun van alle lokale politici en de bijzondere inspanningen van onze burgemeester Paul FALKE. Er werd een nieuwe huurovereenkomst gesloten met de katholieke parochie Wormbach Er werd een nieuwe huurovereenkomst gesloten en de uitbreidingswerkzaamheden begonnen. De kosten werden gedragen door de deelstaat Noordrijn-Westfalen, het district Meschede en de Fluggemeinschaft Rennefeldde laatste in de vorm van persoonlijke bijdragen.
Tijdens de uitbreiding in 1975 kon er slechts beperkt gevlogen worden op het vliegveld Werden en vonden de trainingen plaats op het naburige vliegveld in Schameder bij Erndtebrück. Na een goed uitbreidingsjaar kreeg de vlieggemeenschap op 18 juli 1975 officiële toestemming van de districtsvoorzitter in Münster om het speciale landingsveld "Schmallenberg-Rennefeld".

Het nieuwe vliegveld is toegestaan voor een- en tweemotorige vliegtuigen tot 2000 kg, helikopters, motorzwevers en zweefvliegtuigen (aerotow en liersleep). De landingsbaan heeft een lengte van 800 x 30 meter met taxibaan. De officiële opening vond plaats op 24 en 25 juli 1976 in combinatie met een "fly in" en een vliegdag. In hetzelfde jaar kocht de vlieggemeenschap een nieuw ASW 19 zweefvliegtuig met een transportwagentje, dat brak tijdens een landing buiten het veld tijdens de zweefvliegwedstrijd die voor het eerst werd gehouden op het vliegveld Rennefeld in 1977. Sauerland - Zweefvliegwedstrijd die voor het eerst werd gehouden op het vliegveld in 1977. 1978 Nieuwe aanschaf van een vierpersoons gemotoriseerd Jodel DR 400 en een eenpersoons Astir-zweefvliegtuig.

1979 De verkeerscommissie van de deelstaat Noordrijn-Westfalen beloofde langetermijnfinanciering om de capaciteit te vergroten en het vliegveld te onderhouden. Met deze belofte werd een vliegtuighangar van 40 x 20 meter gebouwd met een voorterrein en tankfaciliteit (capaciteit 25.000 liter) Werden. Met de goedkeuring van de districtsvoorzitter kreeg het terrein in 1983 toestemming voor parachutesprongen. De Fallschirmsportclub Leverkusen e.V. kwam als gastclub naar Rennefeld. Als onderdeel van de veiligheidsmaatregelen werd het veld met 100 meter naar het oosten uitgebreid met steun van de deelstaat Noordrijn-Westfalen.
De oude hangar werd omgebouwd voor trainingen en evenementen en er werd een nieuwe trainings- en recreatieruimte ingericht. In 1983 vierde de Fluggemeinschaft Rennefeld 50ste verjaardag.

Er werd een groot jubileumevenement gehouden in de Hawerlandhalle Wormbach met gasten uit de staats-, districts- en lokale politiek, vertegenwoordigers van de districtsregering van Münster, hooggeplaatste vertegenwoordigers van het lokale bedrijfsleven en naburige clubs. De vice-president van de Duitse Aero Club, Reinhold Krämer, reikte het "Otto Lilienthal"-diploma uit aan de Fluggemeinschaft Rennefeldde stad SchmallenbergDieter Sieben en Paul Stracke. Ewald Schüssler ontving de gouden erepenning.

In het jubileumjaar werd op Rennefeld voor de 2e keer de zweefvliegwedstrijd gehouden. SauerlandDe zweefvliegcompetitie werd voor de tweede keer gehouden met 21 vliegtuigen en werd afgesloten met een grootschalige vliegdag.

De club bleef zich gestaag ontwikkelen in de jaren die volgden, zoals blijkt uit de prestaties, zoals wedstrijden, tests en investeringen.
Op maandag 6 november 1989 vernietigde een smeulende brand ongeveer 80 procent van de vliegtuigvloot van de club. Fluggemeinschaft Rennefeld werd vernietigd. Verdere schade werd aangericht aan de grote hangar van Flugplatz-GmbH en aan een Cessna-dropvliegtuig van de parachutistenclub Iserlohn. Het gemotoriseerde zweefvliegtuig SF 25 en 2 zweefvliegtuigen werden volledig vernield. Een motorvliegtuig en een zweefvliegtuig met groot prestatievermogen moesten tegen hoge kosten worden gereviseerd Werden. De totale schade bedroeg 270.000 DM. Alle vliegtuigen werden verzekerd tegen de huidige waarde, waardoor de club met een financieel tekort van ongeveer 100.000 DM bleef zitten.
Na een jaar was de vereniging, dankzij gulle giften van leden en de steun van de stad, in staat om Schmallenberg was de vereniging in staat om een niveau van financiering te bereiken dat het mogelijk maakte om de oorspronkelijke vliegtuigvloot te vervangen. In de nazomer van 1990 werd een nieuw gemotoriseerd SF 25 C-zweefvliegtuig met registratienummer D-KIOA aangeschaft Werden. Het nieuwe gemotoriseerde zweefvliegtuig werd gepresenteerd op ons vliegveldfeest en gezegend volgens goed oud gebruik.
Op de jaarvergadering van 2 februari 1991 kondigde de 1e voorzitter van de Fluggemeinschaft Rennefeld Ewald Schüssler bekend zich wegens ziekte niet herkiesbaar te stellen en zich terug te trekken uit het bestuur. De vergadering benoemde hem tot erevoorzitter. Hans Zeumer uit Fredeburg werd tot zijn opvolger gekozen. De bouw van een nieuwe verkeerstoren met voorbereidingsruimte en kantoor door Flugplatz-GmbH met fondsen van de deelstaat Noordrijn-Westfalen en de eigen bijdrage van de club werd gestart in 1992 en voltooid in 1993. Op 4 juli 1993 werd de toren tijdens een ceremonie ingewijd en overgedragen voor het beoogde doel. Aanwezig waren burgemeester Belke-Grobe, stadsdirecteur Halbe, stadsthesaurier Schrewe, vertegenwoordigers van de Düsseldorfse overheid en het financiële bouwbureau Dortmund. De bezoekers werden verwelkomd door de 1e voorzitter van de Fluggemeinschaft Rennefeld Hans Zeumer en de directeur van Flugplatz-GmbH Dieter Neumann. Het was een waardige en indrukwekkende ceremonie toen pastoor Kleffner van de naburige club Attendom - al lang verbonden met het vliegen op Rennefeld - de nieuwe toren zegende en de FATHER'S OURSELF uitsprak.

Op 3 maart 1994, ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van de stad, landden bondskanselier Helmut Kohl en minister Schnoor van Binnenlandse Zaken van NRW in een helikopter op Rennefeld. In het kader van dit jubileum vond op 11 september een historische optocht plaats, waaraan de Fluggemeinschaft Rennefeld deelnam met een "Floigenkaspar float". De sprong van Floigenkaspar Alex Vollmert was een van de hoogtepunten van de parade. De vlieggemeenschap kreeg de kans om een nieuw Jodel Regent DR 400 motorvliegtuig aan te schaffen. De financiering was alleen mogelijk dankzij de gunstige verkoop van de in 1978 gekochte Jodel DR 400 motor. Het nieuwe vliegtuig werd op 2 augustus 1994 afgeleverd door Dieter Siebert. Ewald Schüssler en de langjarige technisch directeur Walter Bröker werden geëerd als verdienstelijke leden. Winterberg Ze kregen de zilveren eremedaille van de Aero Club.

Op 1 juni 1996 werd de in 1960 gebouwde verkeerstoren afgebroken en werd er een kantine-uitbreiding voor in de plaats gebouwd.

Op 02.11.1997 overleed onze erevoorzitter Ewald Schüssler. Sinds de oprichting van de vliegclub in 1951 had hij door zijn onvermoeibare persoonlijke inzet een belangrijke bijdrage geleverd aan de organisatie en ontwikkeling van de club.

Op de Algemene Vergadering van 11 maart 2000 nam de 2e voorzitter van onze vereniging, de heer Dieter Siebert, na meer dan 35 jaar in het bestuur te hebben gezeten, afscheid van de operationele kant van de zaak. Als erkenning en waardering voor zijn diensten werd hem het erelidmaatschap toegekend en, als teken van dankbaarheid, de "Floigenkaspar" in goud, het embleem van de vlieggemeenschap.

Dezelfde erkenning en waardering werd ook gegeven aan de langjarige technisch manager de heer Walter Bröker van . Winterberg. De nieuwe 2e voorzitter was Michael Dohle uit Schmallenberg.
Tijdens een jubileumfeest op 12/13 mei 2001 herdacht de club haar heroprichting na de Tweede Wereldoorlog.
Collega-piloten Albert Hoffmann en Franz-Josef Mönig gebruikten oude foto's en filmfragmenten om een videofilm te maken "Flugsport im Raum Schmallenberg"en presenteerden deze als onderdeel van de jubileumvieringen.
Op 1 juli 2001 werd de modelvlieggroep, die sinds 1957 bij de vlieggemeenschap was aangesloten en jarenlang met veel succes aan wedstrijden had deelgenomen, zelfstandig. De nieuwe club heet Modell-Flieger-Club (MFC) Rennefeld e.V. en blijft in vriendschappelijk contact met de vlieggemeenschap.
Begin oktober werd een nieuw ASK 21-trainingszweefvliegtuig gekocht ter vervanging van de Ka 13, die al zo beschadigd was tijdens een harde landing dat reparatie niet de moeite waard was.
Op 12 oktober 2002 werd de nieuwe ASK 21 gedoopt als Hawerland. Tegelijkertijd werd de nieuwe dubbeltrommellier met de nieuwste technische kennis aan het publiek gepresenteerd. De geestelijken van beide kerkgenootschappen deelden de inwijding en toespraken.
In de zomer van 2003 was ons vliegveld het decor voor opnames van het WDR-programma "Klingendes NRW". Met onze jodelende regent en Hans-Georg Gloth aan de stuurknuppel werd de presentator van het programma, Gisbert Baltus, over NRW gevlogen.
In 2005 heeft de districtsregering van Münster onze start- en landingsbaan ingekort vanwege de oostelijke vliegroute. Dit is een enorme beperking van de vliegactiviteiten en kan op de lange termijn niet worden geaccepteerd Werden. Er zijn gesprekken gevoerd met de Flugplatz-GmbH en de grondeigenaar (kerkgemeente). Aangezien er echter veel bos en dus veel geld mee gemoeid is, is een snelle oplossing niet te verwachten.

De Fluggemeinschaft Rennefeld heeft de trend van pure zweefvliegtuigtraining naar microvliegtuigtraining niet genegeerd. Dus reageerde de club in 2005 en verkocht oude zweefvliegtuigen (LS 1 en de Ka 8), evenals de oude lier.
Een modern ultralicht vliegtuig, een 2-persoons Rans S 6 Coyote, werd in september gekocht. De club heeft 4 vlieginstructeurs (Frank Demelius, Paul Stracke, Konny Reimann en Alfred Schnüttgen) voor deze nieuwe vorm van vliegen.
De eerste vrouw die leerde zweefvliegen op Rennefeld kon op 1 oktober 2005 terugkijken op 50 jaar clublidmaatschap. Elisabeth Schauerte uit Schmallenberg raakte in 1955 op 23-jarige leeftijd gefascineerd door vliegen, hield zich 20 jaar actief bezig met deze voor een vrouw ongebruikelijke hobby en is sinds 1973 penningmeester van de club.

Op 18 januari 2007 raasde de storm Kyrill over het land en richtte verwoestende schade aan in de omgeving van onze club. Sauerland en richtte verwoestende schade aan rond ons vliegveld. Kyrill heeft ons echter van een grote zorg verlost, of liever gezegd - weggeblazen. De door het districtsbestuur bevolen baanverkorting werd geannuleerd en we beschikken weer over de volledige lengte van de baan.

In de loop van 2007 werd het steeds duidelijker dat we het niet langer konden redden met slechts één microlight vliegtuig Werden. Om aan de grote vraag naar UL-opleidingen te voldoen Werden, bestelden de instructeurs in december een gemotoriseerd zweefvliegtuig van de ultralichte klasse, een Sinus 912, dat in juni 2008 werd geleverd.

Om de nieuwe aankoop realistischer te maken, werd de luchtvloot ingekrompen met onderbenutte vliegtuigen (het DR 300 motorzweefvliegtuig, het DG 300 zweefvliegtuig en het SF 25 motorzweefvliegtuig).

In september 2008 vierde de Fluggemeinschaft Rennefeld haar 75e verjaardag gevierd op zaterdag de 27e met een "Fly and Drıve In" en zondag de 28e met een familiedag.